#forfree #δωρεάν_στην_Αθήνα #βόλτα #νέος_κόσμος

Στην αρχή βλέπεις αυτό το “μοντέρνο” συρματόπλεγμα, στη συμβολή της Καλλιρρόης με τη Συγγρού και από πίσω να ξεπροβάλει η πρώτη εργατική πολυκατοικία, στο χρώμα της ώχρας. Μπροστά της έχει μία μικρή λιμνούλα – πισίνα (άδεια, εννοείται…) και πιο πίσω μερικά δέντρα.

Όπως κατεβάινεις τη Συγγρού, σταματάς στην 1η στάση μετά το Φιξ (στάση Γέφυρα) και περνάς την υπόγεια διάβαση. Και περνάς σε έναν άλλο κόσμο. Στο Νέο Κόσμο.

Τα αυτοκίνητα και ο θόρυβός τους είναι πλέον μακριά, οι όψεις των ανθρώπων αλλάζουν, στα πεζοδρόμια δεν ακούς ελληνικά και από τη μύτη σε πιάνουν αυτές οι πικάντικες ανατολίτικες μυρωδιές. Και το μόνο που σου υπενθυμίζει ότι δυστυχώς δεν είσαι και τόσο μακριά από τον “πολιτισμό”, είναι τα μεγαθήρια της Τράπεζας Πειραιώς και του Intercontinental που “δεσπόζουν” αναγκαστικά στο βάθος και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των σύγχρονων γραφιάδων που θα εξαφανιστούν μετά το 8ωρο, 9ωρο, 10ωρο για να “καταπατήσουν” άλλες συνοικίες.

Εδώ οι δρόμοι έχουν ξένα ονόματα και ξένους κατοίκους. Διαβολεμένη σύμπτωση. Ντιμόν, Ντεκάρτ, Στρογγονώφ, Φρ. Σμιθ, Φίνλεϊ, Μάουερ, Ντελακρούα, Χέλντραϊχ, Έσελινγκ, Χόουπμαν, Τούρμερ, Στιούαρτ. Και από την άλλη, Ομάρ, Αχμέτ, Αϊσα…

Ξεκινώ από τους δρόμους παράλληλα της Συγγρού. Στρογγονώφ, Ντιμόν, Ντεκάρτ. Σείρές εργατικών πολυκατοκιών. Οι παλιές απέναντι στις νέες. Κάποιες έχουν μπει στο πρόγραμμα “πρόσοψης – καμουφλάζ” του Δήμου Αθηναίων και φαντάζουν πιο καλοδιατηρημένες. Πολύχρωμα μπαλκόνια – όχι τόσο από τα λουλούδια, αλλά από τις απλωμένες μπουγάδες – και δορυφορικές κεραίες. Ορθάνοιχτες είσοδοι πολυκατοικιών (εδώ η είσοδος επιτρέπεται σε όλους) και παρκάρισμένα ποδήλατα στις σκάλες. Και ανάμεσα στα μπλόκια των πολυκατοικιών, πρασιές με πεύκα και εσπεριδοειδή. Πρασιές που δεν βάζει ο νους σου, και ας είναι αφημένες στο έλεος του – όποιου – Θεού. Εδώ ευτυχώς δεν έχει φτάσει το μακρύ χέρι κανενός Δήμαρχου…

Οι μετανάστες βολτάρουν στις γειτονιές τους. Οι Έλληνες λαχανιάζουν στους μεγάλους δρόμους. Οι μετανάστες βγαίνουν και μιλούν στο γείτονα στο απέναντι μπαλκόνι. Οι Έλληνες κλειδαμπαρώνονται στα πολυτελή διαμερίσματα – κλουβιά τους. Τα παιδιά των μεταναστών βγαίνουν και παίζουν στα παρατημένα παρκάκια. Τα παιδιά των Ελλήνων γραπώνονται σαν αγρίμια από τα ενισχυμένα κάγκελα του μπαλκονιού τους.

Περιπλανηθείτε λίγο, χωρίς χάρτη, στα δαιδαλώδη συγκροτήματα και μετά διασχίστε κάθετα τη Λαγουμιτζή για να περάσετε στο δεύτερο συγκρότημα εργατικών πολυκατοικιών που βρίσκεται πίσω από την εκκλησία του Αγίου Σώστη. Από τη Λαγουμιτζή, στρίψτε αριστερά στην Ευρυδάμαντος και μετά πάλι αριστερά στην οδό Δίπλα. Θα πέσετε πάνω στον Πολυχώρο του Νέου Κόσμου, όπου διοργανώνονται μερικές από τις καλύτερες forfree εκδηλώσεις της πόλης. Λίγο πιο πίσω, θα δείτε να απλώνεται πίσω σας ακόμα ένα μεγάλο οικιστικό συγκρότημα εργατικών πολυκατοικιών, παρόμοιο με το προηγούμενο. Μικρά μαγειρεία, πολύχρωμα γκράφιτι στους τοίχους, ηλικιωμένοι που κάνουν την απογευματινή τους βόλτα και “συμμορίες” μικρών ποδηλατιστών.

Όταν πέφτει το σκοτάδι, οι γειτονιές αυτές παίρνουν άλλη όψη. Ίσως φαίνονται περισσότερο “ύποπτες” αλλά μπορεί και να μην είναι. Τις κατοικούν οι ίδιοι άνθρωποι.

Μπείτε στον κόσμο τους, διακριτικά και καλοπροαίρετα. Κάντε τον κόσμο τους, κόσμο σας, κόσμο μας.

Advertisement